Wykopaliska w Grabniku (gm. Jaktorów)

Już w najbliższy poniedziałek, razem z Wydziałem Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, rozpoczynamy kolejny etap badań wykopaliskowych.

Stanowisko archeologiczne z kurhanami położone jest w Grabniku (gm. Jaktorów, woj. mazowieckie). Odkryto je w 1972 roku podczas badań powierzchniowych prowadzonych przez Stefana Woydę. Już wtedy były w znacznym stopniu uszkodzone i miały do 0,5 metra wysokości. W chwili obecnej oba kopce są już niewidoczne gołym okiem. Na podstawie paraleli do lepiej zachowanych kurhanów z Jaktorowa, które znajdują się około 1 km na południe od obiektów z Grabnika przyjmuje się, że pierwotnie miały około 25–30 m średnicy. Najprawdopodobniej obie nekropole to cmentarzyska jednoczasowe, tworzące razem jeden zespół cmentarzysk z przełomu er. Celem wykopalisk jest weryfikacja stanowiska.

Wiosenny etap badań miał charakter nieinwazyjny: zastosowano metody geofizyczne (geomagnetyka, georadar, metoda elektrooporowa itd.), fotografię lotniczą (fotogrametria, wyróżniki glebowe i roślinne) i analizę numerycznego modelu ukształtowania terenu. Rozpoczynający się za kilka dni etap jesienny – tradycyjne badania powierzchniowe – ma na celu weryfikację badań niedestrukcyjnych oraz pozyskanie próbek do analiz specjalistycznych, np. datowania radiowęglowego.

Badania archeologiczne prowadzone w ostatnich dziesięcioleciach na stanowiskach z kurhanami (z niemal wszystkich epok) wykazały, że kopce stanowiły zazwyczaj tylko jeden z elementów cmentarzysk, w przestrzeni między kurhanami i wokół nich niemal zawsze ulokowane były tzw. groby płaskie. Na Mazowszu kurhany rejestrowane są incydentalnie, a rozpoznany wykopaliskowo został raptem jeden.

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.